Τα πράσινα παιδιά του WoolPit
και τα πράσινα παιδιά του Banjos

.

Παιδιά από έναν άλλο κόσμο; «Μικρά πράσινα ανθρωπάκια»;
Θρυλική παραμένει η περίπτωση των Πράσινων Παιδιών του Γούλπιτ («The Green Children of Woolpit») του δωδεκάτου αιώνα. Η περίπτωσή τους, που είχε ξεσηκώσει μεγάλο θόρυβο στην εποχή τους, έχει καταγραφεί έγκυρα από αρκετούς ιστορικούς και χρονικογράφους της εποχής, λεπτομερώς όμως στο σημαντικό Historia Rerum Anglicarum του William of Newburgh και στο Chronicon Aglicanum του Ralph of Coggeshall Abbey, και τα δύο ανάμεσα στο 1150 και 1200 μ.Χ..

.

Λοιπόν, κάποτε ανάμεσα στο 1135 και στο 1154 μ.Χ., δύο πολύ παράξενα παιδιά βρέθηκαν κοντά στο Woolpit (και όχι Wolfpit όπως το αναφέρουν λανθασμένα πολλά κείμενα) της Αγγλίας.
Εργάτες που δούλευαν στα χωράφια άκουσαν ουρλιαχτά στην περιοχή, και ερευνώντας ανακάλυψαν δύο μικρά παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, φανερά τρομοκρατημένα, να κουρνιάζουν μέσα σε έναν λάκκο μπροστά σε μία σπηλιά. Φώναζαν σε μια άγνωστη και ακατανόητη γλώσσα, τα ρούχα τους ήταν πολύ παράξενα και φτιαγμένα από ένα άγνωστο υλικό, αλλά το πιο παράξενο απ' όλα ήταν ότι τα παιδιά αυτά ήταν πράσινα!
Τα παιδιά οδηγήθηκαν να φιλοξενηθούν στο σπίτι ενός άντρα με το όνομα Richard de Calne, όπου σύντομα όλος ο πληθυσμός της κωμόπολης αλλά ακόμη και των γειτονικών χωριών, παρέλαυνε για να τα περιεργαστεί αλλά και να τα φροντίσει. Τα παιδιά αρνήθηκαν να πιουν και να φάνε οτιδήποτε από αυτά που τους προσφέρονταν, λες και δεν αναγνώριζαν ως οικείες αυτές τις τροφές, ώσπου κάποιος έφερε φρέσκα φασόλια, τα οποία φαίνεται πως τα παιδιά τα αναγνώρισαν και τα έφαγαν με βουλιμία. Για πολύ καιρό δεχόντουσαν να φάνε μόνο φασόλια και έπιναν με το ζόρι λίγες γουλιές νερό, ενώ επίσης για πολύ καιρό δεν μπορούσε κανείς να συνεννοηθεί ούτε στο ελάχιστο μαζί τους…..
Δυστυχώς, εκτός από το πράσινο χρώμα του δέρματός τους, οι χρονικογράφοι δεν περιγράφουν τα χαρακτηριστικά τους.

.

Έπειτα από μερικούς μήνες, το αγόρι αρρώστησε και τελικά πέθανε.
Το κορίτσι, όμως, επιβίωσε και γινόταν όλο και πιο υγιές και όλο και πιο φιλικό. Τα χρονικά αναφέρουν ρητά ότι σταδιακά, στην πάροδο ενός έτους παραμονής με τους ανθρώπους, το κορίτσι άρχισε να χάνει το πράσινο χρώμα του δέρματός του, ώσπου το σώμα του έγινε αχνό πράσινο και χλωμό.
Όταν τελικά έμαθε όσο μπορούσε την τοπική γλώσσα, και επιτέλους ρωτήθηκε για την προέλευσή του, το κορίτσι έδωσε κάποιες αινιγματικές απαντήσεις που απλώς μεγάλωσαν το μυστήριο.

.

Είπε ότι, μαζί με τον αδελφό του, προερχόταν από μια χώρα όπου δεν λάμπει ποτέ ο ήλιος, και όπου όλοι οι άνθρωποι είναι πράσινοι, και ζουν σε ένα διαρκές λυκόφως. Δεν είχε ξαναδεί ποτέ της ανθρώπους όπως αυτούς που τώρα την φιλοξενούσαν.
Όταν ρωτήθηκε πως βρέθηκαν σε μια σπηλιά κοντά στο Γούλπιτ, το μόνο που μπορούσε να απαντήσει ήταν ότι εκείνη και ο αδελφός της άκουσαν υπέροχους ήχους από καμπάνες, συνεπάρθηκαν και προσπάθησαν να βρουν την πηγή τους, ώσπου βρέθηκαν σε ένα σκοτεινό μέρος στο βάθος του οποίου φαινόταν αχνά ένα φως, και όταν πήγαν προς τα εκεί βρέθηκαν τελικά στον λάκκο όπου τους ανακάλυψαν οι εργάτες, χωρίς να μπορούν να γυρίσουν πίσω.

.

Το κορίτσι έζησε είκοσι χρόνια μετά την ανακάλυψή της, και μάλιστα παντρεύτηκε έναν ντόπιο άντρα, αλλά δεν μπόρεσε ποτέ να δώσει περισσότερη βοήθεια για να λυθεί το μυστήριο της προέλευσής της και του αδελφού της. Μέχρι το τέλος της ζωής της είχε χάσει τελείως το πράσινο χρώμα της, και η ίδια έλεγε ότι ένιωθε πως αυτό οφειλόταν στο φως του ήλιου…

.

Στα νεότερα χρόνια, η περίπτωση των Πράσινων Παιδιών έγινε γνωστή και θρυλική από το βιβλίο The Fairy Mythology του Thomas Keightley, μια αξιόλογη μελέτη έκδοσης του 1850, και γνώρισε πολλές φανταστικές διασκευές και προσθήκες από τότε μέχρι σήμερα.
Ο Keightley είχε αντιγράψει το σχετικό κομμάτι στο βιβλίο του σχεδόν κατά λέξη από το χρονικό του Ralph of Coggeshall Abbey, ενώ άλλοι μελετητές ανακάλυψαν το πιο λεπτομερές κομμάτι στο Historia Rerum Anglicarum του William of Newburgh και αλλού.
Η ιστορία ενέπνευσε και ένα αριστούργημα της παράξενης λογοτεχνίας (σχετικό, φυσικά, με την Κούφια Γη), το εξαίσιο The Green Child, του Herbert Read…

.

Εξωφρενικά παρόμοια είναι η περίπτωση των Πράσινων Παιδιών του Banjos στην Ισπανία, αρκετούς αιώνες αργότερα.

.

Τον Αύγουστο του 1887, σε μια περιοχή κοντά στο Banjos της Ισπανίας, περιηγητές άκουσαν παράξενες κραυγές καθώς περνούσαν έξω από μια σπηλιά.
Μέσα στη σπηλιά ανακάλυψαν δύο παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι περίπου επτά-οκτώ ετών, που φώναζαν ακατάληπτα σε μια άγνωστη γλώσσα, τα ρούχα τους ήταν φτιαγμένα από ένα μεταλλικό υλικό, αλλά το πιο παράξενο απ' όλα ήταν το ότι τα παιδιά αυτά ήταν πράσινα!

.

Οδηγήθηκαν στο χωριό όπου τους προσφέρθηκαν φαγητά τα οποία αρνήθηκαν, και, φυσικά, κανείς δεν μπορούσε να συνεννοηθεί μαζί τους.
Σε λίγες μέρες το αγόρι, το οποίο φαινόταν πολύ άρρωστο, πέθανε.
Το κορίτσι κατάφερε να επιβιώσει με μια δίαιτα ωμών λαχανικών, και τελικά βρήκε την υγεία του. Έζησε πέντε χρόνια από την ημέρα της ανακάλυψής του, ενώ το δέρμα του συνέχισε να είναι πράσινο, αν και ξεθώριαζε με το πέρασμα του χρόνου.
Όταν έμαθε λίγα ισπανικά, είπε ότι δεν θυμόταν πολλά πράγματα από το μέρος από το οποίο ήρθε, διηγήθηκε όμως ότι προερχόταν από μια χώρα όπου όλοι οι άνθρωποι είναι πράσινοι και ο ήλιος δεν λάμπει ποτέ. Το μέρος αυτό βρισκόταν πέρα από μια μεγάλη έκταση νερού.
Κάποιοι τους είχαν εξαναγκάσει να μπουν σε ένα σκοτεινό μέρος, όπου περιπλανήθηκαν για αρκετό καιρό ώσπου χωρίς να το καταλάβουν βρέθηκαν σε εκείνη τη σπηλιά και στο φως.
Όταν το κορίτσι πέθανε, κανείς δεν μπόρεσε να ρίξει περισσότερο φως στο μυστήριο…

Παντελής Β. Γιαννουλάκης ©

Η Νέα Επετειακή Έκδοση των δύο βιβλίων του έργου μου για την Κούφια Γη (“Κούφια Γη" & “Είσοδος στην Κούφια Γη"), με πολλές προσθέσεις και νέα κεφάλαια, και νέο σχεδιασμό, (συνολικά πάνω 700 σελίδες), είναι επιτέλους διαθέσιμη από το “Αόρατο Κολλέγιο" σε περιορισμένα αντίτυπα (με παραγγελία ώστε να έλθει κρυφά στο σπίτι σας με κούριερ), στα ακόλουθα links :