Κατά παράδοση, υπάρχουν οι θνητοί υπάρχουν και οι αθάνατοι (οι «θεοί»;) Επανειλημμένα έχω προβληματιστεί για την περιβόητη λέξη «Βρωτός» ή «Βρωτοί», που τη συναντούμε σε ιερά κείμενα και επιγραφές κλπ. Βλέπετε, υπάρχει ο «Βρωτός» που σημαίνει φαγώσιμος, και ο «Βροτός» που σημαίνει θνητός.

Μήπως όμως ο βροτός (θνητός) είναι παράλληλα και βρωτός (φαγώσιμος); Πολύ φοβάμαι πως ναι! Ας το λύσουμε μια και καλή.  Ανατρέχοντας στο φημισμένο Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας των Liddel & Scott, διαβάζουμε για τη διαφορά του όμικρον και του ωμέγα, στο λήμμα Ω μέγα : «Το όνομα ω μέγα (μέγα ή μακρό Ο –ωμέγα) είναι νεότερο και επινοήθηκε σε αντιπαράθεση αυτού του γράμματος, με το γράμμα Ο μικρό (μικρό ή βραχύ Ο –όμικρον). Αρχικά δεν υπήρχε διάκριση μεταξύ των δύο γραμμάτων, και, σε αρχαιότερες επιγραφές, εμφανίζονται και τα δύο γραμμένα με το ίδιο σύμβολο, αυτό του Ο…» Ως εκ τούτου, η λέξη βροτός (θνητός) και βρωτός  (φαγώσιμος), είναι ταυτόσημες. (Τα προς τρίτον ίσα, και μεταξύ των ίσα).

Οπότε: θνητός = φαγώσιμος…