«Ακόμα κι αν ήξερα από πού περνάει η Γουρούνα με τα γουρουνάκια της, πάλις δε θα μπορούσα να σας πείσω να στρέξετε να 'ρθετε μαζί μου εκεί που σας λέγω…»
Μακρυγιάννης, Απομνημονεύματα

Σε απίστευτα πολλά μέρη της Ελλάδας, υπάρχουν διηγήσεις και θρύλλοι για την «Γουρούνα με τα γουρουνάκια», που υποτίθεται ότι ταξιδεύει κάτω από τις κατοικίες των ανθρώπων και αυτοί ακούνε το υπόγειο μουγκρητό της στις εξοχές.
Θα ‘λεγε κανείς πως η  «Γουρούνα με τα γουρουνάκια» είναι ένα είδος «υπόγειου τραίνου»! Που συνθηματικά/κωδικά μέσα στις ιστορίες έμεινε η συνήθεια να ονομάζεται έτσι; Ή μήπως ένα ακατονόμαστο τέρας;
Ή μήπως είναι ένας κρυφός θαμμένος θησαυρός; Ή μήπως είναι ένας κωδικός χάρτης συμβόλων;

.

Τα ίδια πράγματα γι’ αυτήν την υπόγεια «Γουρούνα», έχω εντοπίσει σε δοξασίες των ντόπιων στον Κολωνό της Αθήνας, στην Ακαδημία Πλάτωνος, επίσης και στο χωριό-φάντασμα Καλιοπετινίτσα (Κολοπετινίτσα) της Φωκίδας, αλλά και στην περιοχή του χωριού Άγιος Ευθύμιος, στην αρχαία Τριτέα, και σε πολλά άλλα μέρη της χώρας μας, (και τα στοιχεία που προκύπτουν είναι τόσα πολλά που θα μπορούσα να γράψω ένα μικρό βιβλίο για τις υπόγειες διαδρομές της σε όλη την Ελλάδα).

.

Σε πολλά μέρη διηγούνται για τα ίδια φαινόμενα, μόνο που τα αποδίδουν στην «Βασίλισσα με την Άμαξα» και λένε ότι τις νύχτες «περνά η βασίλισσα με την άμαξα της κάτω από την γη…» 
Όλη αυτή η ιστορία είναι πάρα πολύ παράξενη και, μέσα από τις κατά καιρούς έρευνές μου για το παράδοξο αυτό ζήτημα, έχω εντοπίσει και τα εξής δείγματα που φαίνεται να σχετίζονται με την ιστορία αυτή αλλά και μεταξύ τους:
Στην Παυλίτσα της Φυγαλίας, στο κάστρο της Παυλίτσας, ο τοπικός θρύλλος λέει ότι, εκεί ζούσε κάποτε μία αρχοντοπούλα, και μια νύχτα πήρε την άμαξά της και χώθηκε μέσα στην γη… Αυτή, όταν ζούσε στο κάστρο, ύφαινε με χρυσή κλωστή κάποια πολύ ιδιαίτερα υφαντά, κι αυτό συνεχίζει να κάνει, και τώρα τις νύχτες όταν υφαίνει κάτω από την γη ακούγεται μέσα στην ησυχία ο βρόντος από την τεράστια ρόκα της…

.

Στην εξοχή της Ναυπάκτου, μπορεί κανείς να ακούσει διηγήσεις για ένα φοβερό θηρίο, τον Νήταυρο. Τις νύχτες ακούγονται κάτω από την γη τα μουγκρητά του, καθώς τρέχει και περνά από την άλλη μεριά της θάλασσας.
Στην περιοχή Καράβα της Θεσσαλίας, υπήρχε ένας βάλτος που εκεί μέσα κατοικούσε ένα φοβερό θηρίο, που οι κάτοικοι ονόμαζαν Ήταυρο. Πολλές φορές ακουγόταν το μουγκρητό του καθώς έτρεχε κάτω από την γη, από τον βάλτο μέχρι τα χωριά και πάλι πίσω. Πίστευαν μάλιστα πως, όταν ακουγόταν, κάποιο μεγάλο κακό έβρισκε τον τόπο.
Στην Αχαΐα, ανάμεσα στον Πύργο και στην Πάτρα, κοντά στο χωριό Βουπράσιο, υπάρχει μια λίμνη που λέγεται «Λάμια», όπου την άνοιξη και το καλοκαίρι ακούγεται συνέχεια από όλους τους περίοικους ένας τρομερός βρυχηθμός, που πιστεύουν ότι προέρχεται από κάποιο τέρας που κατοικεί κάτω από την λίμνη και όλοι οι κυνηγοί φοβούνται να κυνηγήσουν εκεί. Οι παλιές παραδόσεις υποστηρίζουν ότι αυτό το τέρας είναι γουρουνόμορφο.

Στο χωριό Οκτωνιά της Εύβοιας, στην «βρύση του Άη Λιά», οι χωρικοί λένε ότι όταν περνά κανείς από εκεί τα μεσάνυχτα, βλέπει ένα φάντασμα, ένα φάσμα, βλέπει μια γουρούνα με τα γουρουνόπουλα της…

.

Σ’ ένα παλιό βιβλίο ανακάλυψα μια διαφορετική αναφορά για την «Γουρούνα με τα γουρουνάκια».
Υποτίθεται, λέει, ότι ήταν μια «αντίκα» τεραστίων διαστάσεων, θαμμένη σε κάποιο μυστικό μέρος που είχε πάνω της σκαλισμένη μια γουρούνα με τα γουρουνόπουλά της. Έψαχναν να την βρουν σκάβοντας οι Φράγκοι, και πίστευαν πως αν την αποκτούσαν θα μπορούσαν να εντοπίζουν μ’ αυτήν θαμμένους θησαυρούς (;).

.

Στην νότια Κρήτη,  κοντά στην Ιεράπετρα, στο ορεινό χωριό Ανατολή, (εκεί που σύμφωνα με τους ντόπιους, όπως μου έχουν πει, «κατέβαινε ο Δίας με το ιπτάμενο πλοίο του και δίδασκε τους ανθρώπους»), οι ντόπιοι μού διηγήθηκαν πως κάποιοι «Γάλλοι αρχαιολόγοι» ανακάλυψαν ανεκτίμητα γλυπτά σε μια σπηλιά πάνω στο βουνό, και ανάμεσα τους οι ντόπιοι είδαν μια χρυσή Γουρούνα με τα γουρουνάκια της. Φυσικά, όλα αυτά εξαφανίστηκαν (όπως συμβαίνει σε αμέτρητες τέτοιες περιπτώσεις στην χώρα μας)…
Στην Έδεσσα, λένε ότι στις «τέσσερις άκρες» της πόλης, υπάρχουν τέσσερα αιωνόβια δέντρα, και από κάτω από ένα απ’ αυτά, είναι θαμμένη «η Γουρούνα με τα χρυσά γουρουνάκια». Πολλοί θησαυροκυνηγοί προσπάθησαν να την βρουν, αλλά δεν τα κατάφεραν μέχρι σήμερα. (Ενδείξεις υπάρχουν ότι ένα από τα δέντρα αυτά, βρίσκεται στο πάρκο που είναι η είσοδος για την τοποθεσία του φημισμένου καταρράκτη).

.

Πολλά μυστικά φαίνεται να κρύβει το μυστηριώδες και εντυπωσιακότατο σπήλαιο της Αντίπαρου, στον λόφο του Άη Γιάννη, λίγο πιο έξω από τη Χώρα του νησιού. Το ανακάλυψε το 1673 ο Μαρκήσιος Ντε Νουαντέλ, Γάλλος πρεσβευτής από την Κωνσταντινούπολη, ο οποίος περιπλανιόταν με την πολυπληθή συνοδεία του (ζωγράφους, επιστήμονες, συγγραφείς και κουρσάρους) σε όλη την Ελλάδα, και εξασφάλιζε αρχαιότητες από λεπτομερείς αναφορές σε θρύλλους και παραδόσεις, καθώς και εικόνες τόπων, για λογαριασμό της Γαλλίας.
Έμαθε ότι στην είσοδο της σπηλιάς υπάρχει ένα παράξενο κολοσσιαίο άγαλμα και έσπευσε εκεί. Τελικά δεν ξέρουμε τί απέγινε το άγαλμα, γιατί άλλοι λένε ότι το πήρε, και άλλοι ότι δεν ήταν παρά ένας βράχος του σπηλαίου που έμοιαζε με άγαλμα. Το άγαλμα αυτό παρίστανε μια τεράστια Γουρούνα με τα γουρουνάκια της. (Πάντως, είναι χαρακτηριστικό ότι τα πετρώματα της σπηλιάς και οι σταλακτίτες της σχηματίζουν εκπληκτικές μορφές που συχνά μοιάζουν με ανθρώπους, ζώα, τέρατα και άλλες παράδοξες εικόνες simulacra).

.

Τα στοιχειά της εκκλησίας της Αγίας Κυριακής και των άλλων εκκλησιών στην Δημητσάνα της Γορτυνίας, βγαίνουν την νύχτα από τα υπόγεια και μαλώνουν και ακούγονται τα πέταλά τους που βροντούν, πάντοτε σύμφωνα με τις μαρτυρίες των κατοίκων.
Κάθε μεσημέρι στην αγορά της Άνδρου, η παράδοση λέει ότι χτυπούσε μια καμπάνα που δεν φαινόταν πουθενά, και «τις νύχτες την σέρνανε τα φαντάσματα κάτω από την γη και έκανε τρομερό θόρυβο…»
Στη Χίο, στην Σούδα, ανάμεσα στο κάστρο και στην Χώρα, βγαίνει μέσα από μια σπηλιά ένα στοιχειό που οι ντόπιοι λένε ότι μοιάζει με γουρούνα που την κυνηγούν μουγκρίζοντας τα γουρουνόπουλα της…
Στα Βρέσθενα της Σπάρτης, οι ντόπιοι διηγούνται ότι ακούγονταν κρότοι κάτω από το προσκυνητάρι της Παναγιάς, και τις νύχτες έβλεπαν φωτιές μέσα από τα βράχια. Φοβόντουσαν πολύ να περάσουν από εκεί «…για να μην τους πάρει ο Ταχυδρόμος με την Άμαξά του», που έβγαινε μέσα από την γη…
Στην Σάμο, υπάρχουν πολλές παράξενες διηγήσεις για την περιβόητη «Μαύρη Γουρούνα»…
Στην Ζάκυνθο, έξω από τον Λαγανά, μερικές φορές τις νύχτες βροντάει κάτω από το έδαφος, και οι ντόπιοι πάντα έλεγαν ότι περνάει το «Βροντόνερο» που «ξύπνησε πάλι και άρχισε να τρέχει…»

.

Στην Δεκέλεια, έξω από την Αθήνα, υπάρχει ένα ολόκληρο υπόγειο σύστημα στοών, κοντά στο παλάτι του τέως βασιλιά. Λένε ότι σε κάποιο σημείο αυτών των στοών, ανακαλύφθηκε ένα κασόνι –που προερχόταν από την συλλογή του τέως βασιλιά– που περιείχε μία χρυσή γουρούνα μαζί με τα γουρουνάκια της.
Στις αρχαίες Ελευθερές, στον δρόμο από Ελευσίνα προς Θήβα, βρίσκεται το κυνηγετικό περίπτερο των βασιλέων. Από κάτω του περνά επίσης ένα σύστημα στοών. Οι ντόπιοι διηγούνται ότι συχνά ακούν ένα βουητό κάτω από την γη σε εκείνη την περιοχή, και οι παππούδες τους –που το άκουγαν επίσης στον καιρό τους– τούς έχουν πει ότι είναι «η μεγάλη Γουρούνα που περνάει από εκεί κάτω μαζί με τα γουρουνάκια της», κι έτσι οι ντόπιοι δίνουν ακόμη αυτή την εξήγηση, φοβισμένα και ψιθυριστά…
Τρομακτικές φήμες υπάρχουν εκεί, ότι η «Γουρούνα» μπορεί να σε αρπάξει και να σε απαγάγει, να φύγει με μεγάλη ταχύτητα κουβαλώντας σε από πίσω της πάνω στα «γουρουνάκια» της, και να χωθεί μαζί σου σε σκοτεινές υπόγειες στοές κάτω από την γη, και να χαθείς για πάντα…

.

Ο Γοδεφρείδος Βιλαρδουίνος έχτισε ένα κάστρο στο νυν Χελμούτσι (ή Χλουμούτσι) στην Αχαΐα, και το ονόμασε «ClairMont» (Κλερμόντ: λαμπερό βουνό), πάνω από υπόγειες στοές με πολύ μεγάλο αρχαίο δίκτυο.
Το ίδιο ισχύει και για το κάστρο Πασαβά –Passez Avant– που έχτισε πάλι ο ίδιος δίπλα στο Γύθειο. «Πασαβά”, σημαίνει «Πέρασμα», το ίδιο και το Πάσχα από το Εβραϊκό «Πασάχ» που αναγραμματίστηκε στα Ελληνικά. Γιατί άραγε να λέμε το Πάσχα και «Λαμπρή»;).
Το «Ποντικόκαστρο», που είναι χτισμένο λίγο πιο κάτω από το κάστρο Κλερμόντ, χτισμένο πάνω σε αρχαία τοποθεσία όπου βρισκόταν ο ναός της «Αρούρας-Αρτέμιδος», αποτελεί πρόσβαση επίσης για τις στοές του ευρύτερου δικτύου… Δεν είναι και τόσο ασυνήθιστο το όνομα του αρχαίου ναού, γιατί π.χ. έχουμε και την Θεά Υπονόμη, μια έκφανση της «Δήμητρος και Κόρης», αλλά και την «Εκάβη την Υπονύκτια», ή την λατρεία του «Ποντικού Ηφαίστου», ονόματα που είναι επίσης ασυνήθιστα και υπάρχουν και πολλά άλλα παραδείγματα… Το Ποντικόκαστρο κατά καιρούς δονείται «από υπόγεια ρεύματα», κι όταν συμβαίνει αυτό υπάρχει η –ακόμη ζωντανή– παράδοση ότι από κάτω περνάει «ο Πόντικας με τα ποντικάκια του», που λένε ότι παλιότερα έβγαινε και στην επιφάνεια και έτρωγε τα πρόβατα…
Το κάστρο «Αφανός» («αυτός που δεν φαίνεται» ή και «αυτός που δεν χρειάζεται φανό») στην Λαμία, που λέγεται ότι χτίστηκε πάνω από αρχαίο ναό Δήμητρος-Χθονίας, υποτίθεται ότι επικοινωνεί υπογείως με τον απέναντι λόφο που είναι, φυσικά, ο «Άγιος Λουκάς» (που κωδικά δεν σημαίνει μόνο «άγιο λούκι» αλλά και «άγιος φωτεινός», από το Lux, Λυκ- Λούκ- κλπ), και πως εκεί κάτω είναι η υπόγεια φωλιά ενός τέρατος, που είναι μια μεγάλη Γουρούνα που μουγκρίζει, και μερικές φορές κυνηγάει τα γουρουνάκια της και δεν σταματάει μέχρι να τα πιάσει και να επιστρέψει στην υπόγεια φωλιά της…

.

Κάτι πολύ παράξενο πρέπει να συμβαίνει κάτω από την «οδό Δράκου» της Θήβας, αφού εκεί μού λένε ότι κρύβεται μία χρυσή άμαξα που την φυλάει ένας δράκος που μουγκρίζει, και ακούγεται κάτω από την γη…
Αυτό είναι κάτι που έχει μεγάλη σχέση με αυτό που συμβαίνει κάτω από την «πλατεία Λαού» της Λαμίας, όπου λένε ότι στο παρελθόν έχει θαφτεί ένα κάρο γεμάτο με χρυσά γουρούνια, που το φυλάει το φάντασμα ενός αμαξά, κι αν το πειράξει κάποιος ή το αφαιρέσει από εκεί, θα γίνει σεισμός και θα γκρεμιστεί όλη η πόλη…

.

Στον Ορχομενό, οι κάτοικοι μού αναφέρουν ότι συχνά τις νύχτες «ακούνε τη Γουρούνα με τα γουρουνάκια να περνάει από κάτω από την γη, μ' ένα θόρυβο που σε κάνει να νομίζεις ότι περνάνε υπόγεια τραίνα…»

.

Κοντά στο Καρπενήσι της πανέμορφης Ευρυτανίας, στέκουν τα «Κάστρα της Βελαώρας» (απομεινάρια της προχριστιανικής εποχής) όπου η παράδοση λέει πως βρέθηκε μια χρυσή Γουρούνα με τα δέκα γουρουνάκια της. Σ' εκείνη την περιοχή σύχναζε κάποτε και ο θρυλικός Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.
Επίσης κοντά στο Καρπενήσι, στο χωριό Κλαυσί (που η παράδοση λέει ότι εκεί ήταν το αρχαίο «Κάλλιον»), ανασκαφές που έγιναν στη δεκαετία του 1950 απεκάλυψαν ένα αρχαίο δάπεδο με λαβυρινθώδη σύμβολο (μήκους τριάντα μέτρων), που υποτίθεται ότι ανήκει σε βασιλική παλαιοχριστιανική εκκλησία του «Αγίου Λεωνίδη» (μάλλον από τον 4ο ή 5ο αιώνα), αλλά και μία ασυνήθιστη Αγία Τράπεζα. Οι ντόπιοι λένε ότι στην περιοχή βρέθηκε σε υπόγεια κρύπτη ένα χρυσό σύνθετο άγαλμα, φυσικά, μιας Γουρούνας με τα γουρουνάκια της…

.

Στον Πόρο, σε ορεινή περιοχή της Αρτίμου (κοντά στο «κτήμα Καρρά») υπάρχουν απομεινάρια ενός αρχαίου ναού της Αρτέμιδος, όπου ο τοπικός θρύλλος λέει ότι βρέθηκε μια χρυσή γουρούνα με τα χρυσά γουρουνάκια της, τα οποία αποτελούσαν αναθέματα προς την θεά Άρτεμη για την θεραπεία του αναθέτη… Στην ευρύτερη περιοχή στα ορεινά του Λεμονοδάσους, σύμφωνα με τους ντόπιους, υπάρχει σύστημα υπόγειων στοών, που ξεκινά από ένα σημείο κοντά στο «κτήμα Μουτσόπουλου», όπου υπάρχει και ένα πηγάδι που είναι είσοδος στο υπόγειο δίκτυο, που καταλήγει στην Άρτιμο…

Στο Αλιβέρι της Εύβοιας, στέκει από την εποχή των Ενετών ένα κάστρο στον λόφο κοντά στο Μυλάκι, κι ένας πύργος στην θέση Ματσουκέλα (κοντά στις εγκαταστάσεις της ΔΕΗ). Το κάστρο και ο πύργος συνδέονται με υπόγεια στοά που έχει μήκος περίπου δύο χιλιόμετρα. Το κάστρο λέγεται «Ριζόκαστρο» (το παλαιότερο Φράγκικο οχύρωμα της Εύβοιας, προσβάσιμο από τον δρόμο που πάει στην Κύμη).  Στο εσωτερικό του υπάρχει ένας μικρός τετράγωνος πύργος που αποτελούσε τελευταία προφυλακή στην περίπτωση που ο εχθρός κυρίευε το κάστρο, κι από εκεί κάτω ξεκινάει η στοά (διαφυγής). Αυτά τα οχυρώματα τα κατασκεύασε η Ενετική οικογένεια Protimo. Ο Φράγκικος θυρεός της οικογένειας και του κάστρου απεικονίζει μια Γουρούνα με επτά γουρουνάκια. Ο θρύλλος λέει ότι τα χρυσά ομοιώματα αυτής της Γουρούνας με τα γουρουνάκια της είναι θαμμένα εκεί…
Μάλιστα, ένας λαογράφος της περιοχής, μού διηγήθηκε ότι αυτό που υποστηρίζει η παράδοση είναι, στην ουσία, ότι πρόκειται για Αυτόματα, δηλαδή κινούμενα αγάλματα, κάτι σαν αρχαία ρομπότ…

.

Στο Αμάρι, τριάντα χιλιόμετρα έξω από το Ρέθυμνο της Κρήτης, υπάρχει ο έντονος θρύλλος μιας θαμμένης χρυσής Γουρούνας με τα Γουρουνάκια της, που υποτίθεται ότι κρύβεται υπογείως στη θέση Δισκεανά, δίπλα στην βρύση…

Στο χωριό Μάζα, περίπου τριάντα χιλιόμετρα έξω από τα Χανιά στον δρόμο για το Ρέθυμνο (όπου κοντά βρίσκεται και ο οικισμός Χάμπαθα), σύμφωνα με τους κατοίκους του χωριού, στη θέσην Λογαριαστή (που την αποκαλούν και «Σανίδα»), τις νύχτες έβγαινε –ή και βγαίνει ακόμη– μέσα από την γη μια λαμπερή (χρυσή;) Γουρούνα με τα εννιά της γουρουνάκια. Μερικές φορές, όταν συμβαίνει αυτό, εξαφανίζονται άνθρωποι…
Εκεί κοντά, σε μία θέση στους Κουδουνοβολόκους (που τους λένε και Βολόκους), κατά την Τουρκοκρατία, έπειτα από την μάχη της Κεφαλοβρύσης, ένας Τούρκος φυγάς που τον κυνηγούσαν να τον σκοτώσουν, κρύφτηκε εκεί σε μια σπηλιά για να γλιτώσει, και ανακάλυψε μια τεράστια υπόγεια αίθουσα, όπου είδε τρεις «μαρμαρωμένους ανθρώπους» που ήταν «παλαιοί βασιλείς»,  περικυκλωμένους από τα λαμπερά ζώα τους…
Σε ένα εκκλησάκι στο χωριό, διακοσμημένο με παμπάλαιες τοιχογραφίες, ο θρύλλος λέει ότι από κάτω του βρίσκεται θαμμένος ο ζωγράφος τους, ο περιβόητος Κρητικός ζωγράφος «Ιωάννης Παγωμένος». Επίσης, λέγεται ότι από εκεί κάτω ξεκινάει υπόγεια στοά που επικοινωνεί με το «μοναστήρι του Σωτήρα» έξω από το χωριό (που υποτίθεται ότι οι τοιχογραφίες του περιείχαν πολλά μυστικά, και, γι' αυτό έχουν καταστραφεί). Κοντά στο χωριό υπάρχει ένας λόφος, που στην κορυφή του υπάρχει ένα βάραθρο που αποκαλείται «Αχνότρυπα» (που παραδόξως μοιάζει πολύ με κρατήρα ηφαιστείου)…
Μέσα από την Αχνότρυπα εμφανίζονταν «φαντάσματα», κάτι σαν μία ατμώδης φαντασμαγορία, κι αυτά μούγκριζαν σαν γουρούνια…
…Αυτές και άλλες παράξενες ιστορίες, εμένα προσωπικά μού θυμίζουν ένα πολύ ιδιαίτερο διήγημα τρόμου ενός αγαπημένου μου παλιού συγγραφέα, του William Hope Hodgson, το The Hog (Η Γουρούνα)…  

.

Στην εξοχή της Ναυπάκτου, εντοπίστηκε η εξής διήγηση της παράδοσης : Υπήρχε εκεί, στον λόφο που στέκει κοντά στην Γερακαριώτισσα, ένα παμπάλαιο αρχοντικό ή παλάτι, όπου έμενε μια πανέμορφη αρχόντισσα, η «Πανώρια» (όνομα που σημαίνει «πανέμορφη», «πάρα πολύ ωραία»), που είχε τέσσερα παιδιά. Όταν έλειπε στον πόλεμο ο άντρας της ο άρχοντας, τότε ένας κακός μαύρος μάγος πολύ άσχημος και πολύ πονηρός, θέλησε να την κάνει γυναίκα του και προσπάθησε να την κλέψει. Αυτή όμως δεν ήθελε να πάει μαζί του, κι έτσι εκείνος την μάγεψε με το μαγικό ραβδί του και την μεταμόρφωσε σε Γουρούνα, και τα παιδιά της τα μεταμόρφωσε σε γουρουνάκια. Εκείνη πήρε τα γουρουνάκια της και κρύφτηκε σε ένα υπόγειο μέρος. Οι κάτοικοι της περιοχής, έβλεπαν την Γουρούνα με τα γουρουνάκια της –που όλα τους είχαν ένα λευκό λαμπερό αστέρι στο κεφάλι τους!– να μουγκρίζει και να τριγυρνά στο δάσος θυμωμένη, ψάχνοντας τον μάγο για να τής λύσει τα μάγια…

.

Στο νησί της Τήνου, στα «Κάτω Μερά», κοντά στην τοποθεσία «Κανναβά», στην «Αετοφωλιά», στέκει ένας μεσαιωνικός οικισμός που οι ντόπιοι αποκαλούν «Ο Πύργος της Κόρης». Ο τοπικός μύθος λέει ότι εκεί κατοικούσε η Περσεφόνη, η κόρη της Δήμητρας, η βασίλισσα του Κάτω Κόσμου.

Οι γεροντότεροι ντόπιοι διηγούνται, όμως, ότι αυτός ήταν ο πύργος μιας βασιλοπούλας που ήταν φυλακισμένη, ή που ήταν εξόριστη εκεί, όπου είχε διαφύγει για να γλιτώσει τον θάνατο, κι εκεί όλη μέρα ύφαινε με τον αργαλειό της, κι ακούγεται ακόμη και σήμερα τις νύχτες με θόρυβο που πάντα ήταν τόσο μεγάλος που ακουγόταν από πολύ μακριά.

Οι υπηρέτες της βασιλοπούλας αυτής, τής έφτιαξαν μια χρυσή Γουρούνα με τα δώδεκα γουρουνάκια της, κι ο θρύλλος λέει ότι αυτά τα χρυσά αγάλματα θα τα βρει κάποτε μια νεαρή κόρη που θα γεννηθεί σ' εκείνον τον τόπο, κι αυτό θα σημαίνει ότι είναι η διάδοχος της βασιλοπούλας. Πολλοί λένε ότι η Γουρούνα ακούγεται να μουγκρίζει κάτω από το έδαφος, κάθε πανσέληνο, εκεί κοντά, στην τοποθεσία που λέγεται «Καμμένη Σπηλιά»…

.

Δεν ξέρω αν ποτέ θα μπορέσει κάποιος να λύσει το μυστήριο της «Γουρούνας με τα γουρουνάκια», που είναι παντού και πουθενά στα σκοτεινά και κρυφά μέρη της Ελληνικής Κούφιας Γης. Το καταθέτω εδώ για να διασωθεί, γιατί έχω καταλάβει –όπως ίσως κι εσείς, Συνταξιδιώτες μου– ότι μπορεί να κρύβει μερικά πολύ μεγάλα μυστικά…

Διαβάστε το βιβλίο του Παντελή Β. Γιαννουλάκη:  ΚΟΥΦΙΑ ΓΗ σε Νέα Επετειακή Έκδοση

© Παντελής Β. Γιαννουλάκης